Często, kiedy majsterkujemy zastanawiamy się jak, jaką techniką łączyć drewno. Poniżej przegląd kilku podstawowych sposobów - powszechnie stosowanych, wykorzystujących rozwiązania dostępne na rynku.
1. Tradycyjne łączenia (na wręg, pióro i wpust, płetwę, gniazdo i czop, kołki i inne). Jest to bardzo obszerny temat i wart w przyszłości bardziej szczegółowego rozwinięcia. Chodzi o wszystkie typy mocowań gdzie metal nie jest głównym łącznikiem. Stosowane od dawien dawna, z jednej strony dlatego, że żelazo było kiedyś drogie, ale również dlatego, że dawały (i dają) solidne połączenia i estetyczne kształty elementów konstruowanych. W przypadku szerszego omawiania, warto temat podzielić na części - połączenia ciesielskie i stosowane w stolarstwie. Generalnie chodzi o te techniki gdzie drewno wchodzi w drewno. Bardziej pracochłonne jednak warte stosowania (czasami po prostu inaczej się nie da) ze względu na efekt końcowy.
2. Profile, łączniki ciesielskie. Efekt postępu technicznego i pędu - budować jak najszybciej. Raczej mało estetyczne ale skuteczne i pozwalają na szybkie postawienie konstrukcji drewnianej. Powinny być raczej używane w miejscach gdzie ich nie widać - np przy budowie więźby dachowej.
3. Gwoździe. Jaki jest gwóźdź każdy wie, nie mniej jednak jest kilka typów - warto je wskazać.
- gładkie (budowlane, stolarskie, druciaki, papiaki, tapicerskie) to co znamy, różniące się długością, grubością, kształtem łba, pokrywającym metalem.
Zwracam uwagę na gwoździe:
- karbowane (ciesielskie, walcowane, "anchor") polecane do konstrukcji ciesielskich na łącznikach - trudniej jest je wyrwać.
- skrętne - o specjalnym kształcie przypominającym świder, maja większą odporność na wyrywanie - też raczej używane w ciesielstwie.
4. Wkręty do drewna. W przypadku kiedy mają łeb z nacięciem do wkrętaka, zdecydowanie częściej jest to pozidrive aczkolwiek zdarzają się philipsy. Wkręty często pokryte są warstwa zabezpieczającą (fosfatowane, mosiądzowane), różnią się tak samo - długością, grubością, kształtem łba (stożkowy, sześciokątny, soczewkowy, walcowy). Warto pamiętać że jeżeli chcemy żeby skręcane elementy drewniane docisnęły się do siebie wkręt nie może być na całości gwintowany (ewentualnie możemy nawiercić górny element).
- konfirmaty - szczególny rodzaj wkrętów z łbem najczęściej imbusowym, używany do łączenia różnego rodzaju płyt wiórowych - stosowane przy produkcji mebli.
Generalnie lubię wkręty - solidnie łączą i w przeciwieństwie do gwoździ dają się bezproblemowo rozmontować jeżeli jest taka potrzeba.
5. Śruby - po prostu elementy skręcane śrubami - nie ma co się rozwodzić. Wg mnie bardzo solidne połączenie, estetyka jest tu kwestią drugoplanową.
6. Klejenie. Dobry klej, odporny na wilgoć, prawidłowo zastosowany daje pewny efekt. Czasem stosowany na gładkie powierzchnie, częściej używany przy różnego rodzaju profilach, chodzi o to że większa powierzchnia pokryta klejem to większa wytrzymałość. Dobrym przykładem jest tu łącznie desek "wzdłuż" gdzie wycina się specjalne pasujące do siebie zęby. Oczywiście klej jest nieodzowny przy łączniu za pomocą lamelownicy czy kołków.
